Στον κορυφαίο διεθνή ιστότοπο του boxingscene.com μίλησε ο Ανδρέας Κατζουράκης, όπου αναφέρθηκε στο αγωνιστικό προφίλ του, στην σχέση που έχει αναπτύξει με τον προπονητή του Abel Sanchez, ενώ έδωσε στοιχεία για το πως αποφάσισε να μπει δυνατά στον χώρο της πυγμαχίας.
Ο 23χρονος Κατζουράκης, που το προηγούμενο διάστημα βρίσκονταν στην Αθήνα, έκανε το ταξίδι των 7000 μιλίων προς το Big Bear της Καλιφόρνια ώστε να συνεχίσει τις προπονήσεις στο ‘The Summit Gym’.
Για τις θυσίες που κάνει έχοντας στόχο να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, λέει:
«Μόλις βάλω κάτι στο μυαλό μου και καταλάβω γιατί τα κάνω όλα αυτά τότε δεν είναι τόσο δύσκολο. Την πρώτη φορά που το έκανα, δυσκολεύτηκα λίγο την πρώτη βδομάδα και αυτό συνέβη όταν ήμουν 20 ετών. Αλλά το ήθελα πάρα πολύ. Θέλω πάρα πολύ να πετύχω τους στόχους μου. Θέλω πραγματικά να φτιάξω όνομα στην πυγμαχία και αυτό τα λέει όλα. Μόλις βάλω κάτι στο μυαλό μου δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να με σταματήσει.»
Με ρεκόρ 6-0 ως τώρα ο Ανδρέας, λέει για τον προπονητή του Abel Sanchenz:
«Ξέρω ότι θα ακουστεί κοινότυπο, αλλά ειλικρινά, εξαιτίας του Golovkin και ορισμένων άλλων αθλητών που είχε προπονήσει, ο Abel Sanchez ήταν ο αγαπημένος μου προπονητής. Αυτό οφείλεται στο στυλ και την προσέγγισή του, στην προσωπικότητά του και επειδή ακολουθεί ένα πολύ παραδοσιακό στυλ πυγμαχίας.
Πραγματικά θαυμάζω τους παραδοσιακούς πυγμάχους και αυτούς που δουλεύουν σκληρά και είναι πάντα σε θέση να αγωνιστούν 12 γύρους, να χτυπηθούν, να παίξουν δυνατά και να δώσουν στους θεατές αυτό που πραγματικά θέλουν να δουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο πάντα θαύμαζα τον Abel Sanchez. Και για να είμαι ειλικρινής πότε δεν πίστευα ότι θα συνεργαζόμουν μαζί του. Αλλά μια μέρα ο εκπρόσωπος μου, μού είπε ότι θα μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον Abel και του είπα εννοείται. Πραγματικά δεν θέλω να συνεργαστώ με άλλον εάν καταφέρω να προπονηθώ με τον Sanchez.»
Για την θέση της πυγμαχίας στην Ελλάδα και για το πόσο δύσκολο είναι να ακολουθήσει κάποιος τα όνειρά του εδώ, είπε:
«Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πυγμαχία στην Ελλάδα, αλλά ο αθλητικός τομέας γενικά στα ερασιτεχνικά αθλήματα που δεν υπάρχει πολύ τηλεοπτική κάλυψη και δεν έχει διαφημιστεί πολύ, οπότε δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τους ερασιτέχνες αθλητές.
Έτσι όταν δεν υπάρχει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και τα παιδία δεν μεγαλώνουν κάνοντας κάτι, δεν θα μπορέσουν να γίνουν επαγγελματίες. Αυτό πιστεύω είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα υπάρχει στην ρίζα του αθλήματος , μόλις αλλάξει αυτό, μόλις το άθλημα γίνει πιο δημοφιλές πιστεύω ότι θα βγουν περισσότεροι αθλητές.»
Για τον τρόπο που του αρέσει να αγωνίζεται:
«Πιστεύω ότι χτυπάω δυνατά και μου αρέσει να μάχομαι.
Μου αρέσει να μαλώνω, μιλώντας αγωνίστηκα εννοείται, και αυτό είναι που λείπει στην σημερινή πυγμαχία μερικές πραγματικές μάχες που θα τις ευχαριστηθεί το κοινό. Αυτό πιστεύω ότι μεταδίδει ο Abel στους αθλητές του. Μου αρέσει. Το στυλ του, είναι επιθετικό, πολύ τεχνικό και συμπαγές. Δεν βιάζονται αλλά πάντα πιέζουν.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το ότι μπορώ να εκπροσωπώ μια χώρα σαν την Ελλάδα επειδή δεν υπάρχουν άλλοι πυγμάχοι αυτή την στιγμή στις ΗΠΑ που να έχουν μέλλον μπροστά τους. Μου δίνει κίνητρο το ότι μπορώ να βάλω την πυγμαχία σε κάθε ελληνικό σπίτι.»
Για το πως ο Ανδρέας Κατζουράκης μπήκε στον χώρο της πυγμαχίας και το επέλεξε ως άθλημα, αποκάλυψε:
«Δεν υπήρχαν άλλα παιδιά που να πυγμαχούσαν, αλλά εγώ ήμουν τυχερός που είχα έναν πατέρα ο οποίος ασχολούταν με το kick boxing, και μια φορά που τον είδα ήθελα πολύ να το δοκιμάσω.
Πιστεύω ήμουν δύο ή τριών ετών όταν έβλεπα τον πατέρα μου να προπονείτε και του ζητούσα συνέχεια να με βάλει μέσα και όταν τελικά έγινα τεσσάρων ξεκίνησα καράτε. Μετά το άλλαξα σε kick boxing και άρχισα να αγωνίζομαι όντας πέντε-έξι ετών.
Γύρω στα δεκατρία μου είδα δύο κυρίους μπροστά μου να αγωνίζονται. Δεν ήταν επαγγελματίες, δεν ήταν καν ερασιτέχνες, αλλά είχαν πάρα πολύ καλή τεχνική και αγαπούσαν και απολάμβαναν αυτό που έκαναν. Μόλις τους είδα μπροστά μου κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω, ξεκίνησα να παρακολουθώ πυγμαχία, άρχισα να διαβάζω βιβλία εθίστηκα με την πυγμαχία και μετά από έναν μήνα έγινα Πανελλήνιος πρωταθλητής πυγμαχίας.»
Κλείνοντας τόνισε για το τωρινό του μάνατζμεντ:
«Στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολα στον ερασιτεχνικό τομέα και ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσεις τους στόχους σου και να καταφέρεις να τους εκπληρώσεις. Τα πρώτα μου
χρόνια ήταν κάπως δύσκολα και είχα προβλήματα με τους προηγούμενους εκπροσώπους μου , αλλά μόλις με προσέγγισε ο Brendan Segalas και η Split-T Management μετέπειτα άρχισα να συνεργάζομαι με τον Abel και όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά, αυτό συνέβη πριν από τέσσερίς ή πέντε μήνες, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ενθουσιασμένος είμαι. »
