Δεν συμπαθώ τον Jake Paul. Ούτε λίγο, ούτε καθόλου. Σε θεμελιώδες επίπεδο, με ενοχλεί η ύπαρξή του στον χώρο της επαγγελματικής πυγμαχίας.
Ο Jake Paul είναι η προσωποποίηση του "industry of outrage" — εκεί όπου η φήμη δεν κερδίζεται με δεξιοτεχνία και προσπάθεια, αλλά με πρόκληση, θράσος και... πλήρη έλλειψη ντροπής.
Αλλά να πούμε και την αλήθεια: είναι τρομερός promoter!
Ο πυγμαχικός «μύθος» του Jake Paul δεν έχει ρίζες σε αθλητικά μονοπάτια, αλλά σε μαθηματικά μοντέλα marketing.
Ναι, φαίνεται να παίρνει σοβαρά την προπόνηση. Ναι, δείχνει να θέλει να γίνει πραγματικός πυγμάχος. Αλλά πίσω από την υπερβολή και την αλαζονεία, υπάρχει μια ψυχρή, υπολογιστική στρατηγική που στοχεύει στη μεγιστοποίηση του κέρδους πριν η πραγματικότητα του ρινγκ τον καταπιεί.
Ο τελευταίος αγώνας του Paul με τον Julio Cesar Chavez Jr ήταν, ας είμαστε ειλικρινείς, παρωδία. Όμως το υπόλοιπο fight card;
Εκεί αξίζει να σταθούμε. Ποιοτικό matchmaking, καλά δομημένο, πραγματικά ανταγωνιστικό.
Αυτό είναι κάτι που λίγοι promoters καταφέρνουν σήμερα. Ο Paul δεν μαζεύει απλώς ταλέντα – χτίζει ολόκληρη δομή γύρω τους. Από έμπειρους πυγμάχους μέχρι ανερχόμενους prospect, και, ας το πούμε καθαρά: το καλύτερο ρόστερ γυναικείας πυγμαχίας αυτή τη στιγμή, το έχει ο Jake Paul.
Δεν τους αντιμετωπίζει ως διαφημιστικό συμπλήρωμα. Αντίθετα, αφήνει την Amanda Serrano να ηγείται της αντιπαλότητάς της με την Katie Taylor, δίνει χώρο στους "Most Valuable Prospects" να λάμψουν χωρίς να τους κλέβει το φως.
Αν ο Turki Alalshikh είναι το πρότυπο του “για μένα τα κάνω, όχι για εσάς”, ο Jake Paul είναι το αντίστροφο. Είναι ο δούρειος ίππος, το γυαλιστερό περιτύλιγμα που σε τραβάει μέσα. Ο Paul δεν σέβεται την πυγμαχία με τον παραδοσιακό τρόπο — αλλά ίσως είναι αυτός που θα την επαναφέρει στο mainstream!
Και ναι, κανείς δεν ζητούσε αγώνες όπως 'Paul vs Tyson' ή 'Paul vs Chavez'. Όμως ας μην παριστάνουμε τους σκανδαλισμένους. Το «τιμάει την πυγμαχία» δεν ισχύει από τον 20ό αιώνα. Αν αυτοί οι αγώνες είναι η θυσία για να δει νέος κόσμος ένα Serrano vs Taylor, ή έναν ταλαντούχο ανερχόμενο πυγμάχο να χτίζει καριέρα, τότε ας είναι.
Ο Jake Paul δεν είναι το μέλλον της πυγμαχίας. Είναι, όμως, το εργαλείο που ίσως φέρει το μέλλον πιο κοντά. Ενοχλητικός, αλαζόνας, θεατρίνος, αλλά και έξυπνος, προνοητικός, και με στρατηγική που πολλοί «σοβαροί» promoters θα έπρεπε να μελετήσουν.
Δεν τον συμπαθώ. Δεν τον υποστηρίζω.
Αλλά σε έναν κόσμο που η πυγμαχία χάνει το κοινό της μέρα με τη μέρα, ο Paul παίζει το παιχνίδι καλύτερα από τους περισσότερους.

Διαβάστε ακόμα :