Λάτρεψε το ποδόσφαιρο αλλά όταν κατάλαβε ότι στην Ελλάδα ως γυναίκα θα έμενε στην αφάνεια, επέλεξε να πρωταγωνιστήσει στο τατάμι. Η Μαρία Στόλη μετά από παραίνεση του πατέρα της έβγαλε τα ποδοσφαιρικά της παπούτσια και έβαλε τη στολή του καράτε. Βέβαια, η αγάπη για τη στρογγυλή θεά δεν έσβησε και έτσι, έβαλε τη σφυρίχτρα στο στόμα.
Η νεαρή αθλήτρια μίλησε στο metrosport.gr για το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισε στην παγκόσμια διοργάνωση Premier League Matonsihos του Καράτε στην Πορτογαλία, τους επόμενους στόχους της και τη συμβολή του πατέρα και του αδερφού στην πορεία της.
«Στην Πορτογαλία νόμιζα ότι κάποιος θα με ξυπνήσει, το μυαλό μου ήταν στο pre game»
Στην Πορτογαλία κατέκτησες το χάλκινο μετάλλιο. Ήταν ο στόχος σου;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν στόχος μου να πάρω μετάλλιο ακόμη σε αυτή τη διοργάνωση. Ήθελα απλά να βρω τα πατήματα μου για το Ευρωπαϊκό και να καταφέρω να κερδίσω ένα τουλάχιστον μεγάλο όνομα».
Ανέβηκες, όμως, στο τρίτο σκαλί του βάθρου…
«Μου πήρε λίγες μέρες αλλά τώρα το έχω συνειδητοποιήσει».
Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν ανέβηκες στο βάθρο;
«Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Νόμιζα θα έρθει και θα με σκουντήσει κάποιος και θα ξυπνήσω. Νόμιζα ότι ήταν ένα όνειρο. Είχα σχεδιάσει να έρθει στα επόμενα δύο χρόνια αλλά όταν έβαλα το μετάλλιο, σκέφτηκα ότι είχε έρθει η ώρα να γίνει και αυτό».
Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μίλησες μετά την κατάκτηση της τρίτης θέσης; Τι σου είπε;
«Μίλησα με τον αδερφό μου. Μου είπε ότι το ήξερε πριν φύγω ότι θα τα πήγαινα καλά. Τα μοιραζόμαστε όλα. Προπονούμαστε μαζί».
Στα ημιτελικά τι πήγε λάθος και δεν βρέθηκες στον τελικό;
«Ίσως να φταίει ότι δεν είχα καταλάβει ότι βρέθηκα εκεί. Νομίζω με επηρέασε αυτό. Δεν ήμουν τόσο συγκεντρωμένη όσο θα έπρεπε. Το μυαλό μου ήταν στο pre game».
«Ζήλευα τον αδερφό μου, ήθελα να κερδίζω ακόμη και στα μήλα»
Πώς άρχισες να παίζεις καράτε;
«Ο πατέρας μου ήταν αθλητής και έβλεπα αγώνες και τα μετάλλια του από μικρή. Ενθουσιαζόμουν. Η αλήθεια είναι ότι το καράτε δεν μου άρεσε εξαρχής, γενικά μου άρεσε ο αθλητισμός. Μετά άρχισα να ζηλεύω τον αδερφό μου, που είχε ήδη αρχίσει το άθλημα, και έτσι άρχισα και εγώ».
Πρωταθλητισμό πώς αποφάσισες να κάνεις;
«Τον ευγενή ανταγωνισμό τον έχω στο αίμα μου. Ότι και αν έπαιζα από μικρή από μπάλα έως και τα μήλα, ήθελα να κερδίζω. Έτσι, έγινε και με το καράτε».
Έχεις στερηθεί κάποια πράγματα για να μπορείς να προπονείσαι;
«Δεν θα το έλεγα στέρηση. Η καθημερινότητα μου είναι διαφορετική σε σχέση με μια κοπέλα στην ηλικία μου που δεν κάνει πρωταθλητισμό. Οι έξοδοι είναι απειροελάχιστοι, η διατροφή είναι συγκεκριμένη, τα κιλά που σε δεσμεύουν και οι διακοπές που καθορίζονται με βάση τους αγώνες. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα, όμως!».
Ήταν εύκολο να συνδυάσεις σχολείο και προπονήσεις;
«Άρχισα πρωταθλητισμό λίγο μεγάλη. Δηλαδή κάπου στην Τετάρτη – Πέμπτη δημοτικού, μετά έκανα ένα κενό και μετά άρχισα πάλι. Το πρώτο μου πανελλήνιο το έπαιξα στην Τρίτη γυμνασίου. Στο λύκειο υπήρχαν υποχρεώσεις γιατί εκεί ουσιαστικά ξεκινά το βαρύ πρόγραμμα αλλά θεωρώ ότι με σωστό προγραμματισμό μπορείς να τα καταφέρεις όλα. Δεν είχα κάποιο πρόβλημα, λοιπόν».
Ποια ήταν και είναι η στάση της οικογένειας σου;
«Είμαι από αθλητική οικογένεια και με στηρίζουν σε όλους τους τομείς. Η στήριξη τους είναι τεράστια».
Διαβάστε όλη την συνέντευξη κάνοντας κλικ εδώ
Ακολουθείστε το UFight.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλα τα τελευταία μαχητικά νέα για το ΜΜΑ στο ufight.gr
