Ο Βασίλης Οικονόμου, επικεφαλής του ‘Fight Academy’ γράφει με αφορμή όσα είδε και βίωσε με την ομάδα του στο πρόσφατο ‘Πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας Νέων, Νεανίδων & under 22’ που φιλοξενήθηκε στην Πάτρα.
Στο άρθρο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου και έχει τίτλο ‘Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας – Μία εικόνα χίλιες λέξεις’, γράφει:
''Φέτος το πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας Νέων, Νεανίδων & under 22 φιλοξενήθηκε στην Πάτρα που είναι η πιο πυγμαχική πόλη της Ελλάδας.
Μέσα στην όλη γιορτινή ατμόσφαιρα που πάντα υπάρχει σε ένα τέτοιο γεγονός, άρχισα να παρατηρώ τα οξύμωρα που συμβαίνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα βλέπω. Αλλά ίσως η πρώτη που έβλεπα μαζεμένα όλα αυτά που χτυπάνε στο μάτι σαν αντίθεση και ενώ όλοι τα ξέρουμε, σφυρίζουμε αδιάφορα.
ΜΑΘΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ
Ε ας τα συζητήσουμε πλέον ανοιχτά.
Ο αθλητικός ανήφορος δεν πάει απαραίτητα παράλληλα με τον ηθικό. Πολλές φορές είναι αντιστρόφως ανάλογες διαδικασίες.
Οι προπονητές είμαστε σε μεγάλο βαθμό ανίκανοι να μεταφράσουμε τις δοκιμασίες του αθλήματός μας σε μαθήματα ζωής για τα παιδιά μας. Έχουμε μείνει και μείς στην ίδια τάξη και το παίζουμε καθηγητές.
Πόσες από τις χαρούμενες φατσούλες που είδα μετά τις επιτυχίες δεν θα εξαργυρώσουν σε ουσιαστικό όφελος τις επιτυχίες τους; Κάποια παιδιά που η αποτυχία τα ταρακούνησε συθέμελα μπορεί να γίνουν καλύτεροι αθλητές του χρόνου. Η αποτυχία πολλές φορές είναι το καύσιμο για την προσωπική μας εξέλιξη.
Μου κάνουν πάντα εντύπωση εκείνοι οι προπονητές που το αποτέλεσμα τους ενδιαφέρει περισσότερο από το καλό του αθλητή τους. Μεγάλο δέλεαρ η προσωπική ανάδειξη για τον εγωιστή προπονητή που ταυτίζεται με τον αθλητή του στην επιτυχία και τον απορρίπτει στην κάθε αποτυχία.
Το ίδιο και για κάποιους γονείς, συνήθως μπαμπάδες. Όσο πιο κοντά τους βλέπεις στους αγώνες τόσο αναρωτιέσαι αν όλο αυτό που γίνεται αφορά περισσότερο τους ίδιους τελικά απ΄ ότι τα παιδιά τους.
Οι παρατρεχάμενοι του χώρου δεν θα αλλάξουν ποτέ. Ως νοοτροπία εννοώ γιατί οι ίδιοι είναι πάντα αναλώσιμοι. Εκεί γύρω τριγύρω από γραμματείς και φαρισαίους αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια στην υποτέλεια από την τρομαχτική ελευθέρια που δίνει η καθαρή συνείδηση.
Τέλος μου ήρθε στο μυαλό το γνωμικό του Τζιμ Ρον που λέει «θέσε έναν στόχο που θα σε κάνει να τεντωθείς τόσο μακριά, γι΄ αυτό που θα γίνεις στην προσπάθεια να το πέτυχεις». Δηλαδή ο στόχος είναι το μέσο στην προσπάθεια για μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Η πυγμαχία είναι από τη φύση της ο στόχος που σε κάνει να βγαίνεις από τα όρια σου. Ξεχνάμε όμως ότι είναι το ταξίδι όχι ο προορισμός.''
Διαβάστε στο ufight.gr :
- Ο Γιάννης Παλαιολόγος απέδειξε τι θα πει «Ελληνική Ψυχή» με Islam Dulatov στο ‘Oktagon 53’! (βίντεο)
