Στην επαγγελματική πυγμαχία, κάθε γύρος ενός αγώνα αξιολογείται από τρεις ανεξάρτητους κριτές με βάση το σύστημα 10-Point Must, ένα καθιερωμένο μοντέλο βαθμολόγησης που χρησιμοποιείται διεθνώς.
Στόχος του είναι να εξασφαλίσει διαφάνεια και αντικειμενικότητα, δίνοντας στον νικητή του γύρου 10 βαθμούς, ενώ ο αντίπαλος λαμβάνει συνήθως 9 ή λιγότερους.
Το σύστημα 10-Point Must
Το βασικό χαρακτηριστικό του συστήματος είναι πως ο νικητής κάθε γύρου "πρέπει" να πάρει 10 πόντους (εξ ου και ο όρος "must").
Ο αντίπαλός του λαμβάνει:
9 πόντους αν έχασε τον γύρο χωρίς να δεχτεί knockdown,
8 πόντους αν υπέστη knockdown μία φορά ή είχε εμφανώς κακή απόδοση,
7 ή λιγότερους αν υπέστη πολλαπλά knockdowns ή ήταν εντελώς παθητικός.
Σε περίπτωση απόλυτης ισορροπίας, ο γύρος μπορεί να βαθμολογηθεί 10-10, αν και αυτό συμβαίνει σπάνια στην επαγγελματική σκηνή.
Οι παράγοντες που εξετάζουν οι κριτές
Η απόδοση κάθε πυγμάχου αξιολογείται με βάση τα εξής βασικά κριτήρια:
Καθαρά χτυπήματα (Clean Punching): Ποιος προσγείωσε τα πιο καθαρά και αποτελεσματικά χτυπήματα.
Αποτελεσματική επιθετικότητα (Effective Aggression): Ποιος επιτίθεται με σκοπό και αποτέλεσμα, όχι απλώς κυνηγάει τον αντίπαλο.
Έλεγχος του ρινγκ (Ring Generalship): Ποιος υπαγορεύει τον ρυθμό και ελέγχει τον χώρο.
Άμυνα (Defense): Ποιος αποφεύγει καλύτερα τα χτυπήματα και αποκρούει αποτελεσματικά.
Τι γίνεται σε περίπτωση ισοπαλίας
Στο τέλος του αγώνα, οι βαθμολογίες των τριών κριτών προστίθενται γύρο προς γύρο. Ο νικητής καθορίζεται με βάση την συνολική βαθμολογία:
Ομόφωνη απόφαση (Unanimous Decision): Και οι τρεις κριτές δίνουν τη νίκη στον ίδιο πυγμάχο.
Πλειοψηφική απόφαση (Majority Decision): Δύο κριτές υπέρ του ενός και ο τρίτος βλέπει ισοπαλία.
Διχασμένη απόφαση (Split Decision): Δύο κριτές υπέρ του ενός, ένας υπέρ του άλλου.
Ισοπαλία (Draw): Δύο ή περισσότεροι κριτές βαθμολογούν ισοπαλία ή οι βαθμοί αλληλοαναιρούνται.
Ένα σύστημα που προκαλεί συζητήσεις
Παρόλο που το σύστημα 10-Point Must εφαρμόζεται σχεδόν παγκοσμίως, δεν λείπουν οι διαφωνίες και οι κατηγορίες για αμφιλεγόμενες αποφάσεις. Γι’ αυτό και οι ομοσπονδίες επενδύουν συνεχώς στην εκπαίδευση διαιτητών και κριτών, ενώ η χρήση replay και στατιστικών δεδομένων ολοένα και ενισχύεται.
Η βαθμολόγηση ενός αγώνα πυγμαχίας είναι μια τεχνική αλλά και υποκειμενική διαδικασία. Ακριβώς γι' αυτό, παραμένει αντικείμενο πάθους, διαφωνιών και συζητήσεων — αναπόσπαστο κομμάτι της μαγείας της πυγμαχίας.
Διαβάστε ακόμα :
