Μια νέα γενιά παλαιστών διεκδικεί τα όνειρά της και επενδύει σε ένα άθλημα που, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, έφερε την περασμένη χρονιά στη χώρα μας 97μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις.
Είναι Σάββατο πρωί στο κλειστό γυμναστήριο του παλαιστικού συλλόγου «Άτλας» στην Καλλιθέα. Η μέρα μουντή. Το φως ίσα που περνά από τα καλυμμένα με γκράφιτι παράθυρα, για να αποκαλύψει κύπελλα, φωτογραφίες και πορτρέτα παλιών πρωταθλητών στους τοίχους. Οι νεαροί που εισέρχονται από τη σιδερένια πόρτα υψώνουν φευγαλέα το βλέμμα τους, πριν φορέσουν τα παλαιστικά τους παπούτσια και αρχίσουν την προπόνηση. Μιλούν ελάχιστα. Κινούνται στον χώρο με σιγουριά, τον ξέρουν χρόνια. Χαιρετούν τον προπονητή, όλοι ανεξαιρέτως, με την ίδια ταπεινότητα. Οι περισσότεροι μεγάλωσαν εδώ, οι προπονητές είναι σαν γονείς. Η παλαίστρα είναι το δικό τους μοναστήρι. «Εδώ ο χώρος είναι ιερός», μου λένε οι προπονητές όσο οι αθλητές ζεσταίνονται. «Γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι άνθρωποι. Όποιος και να είσαι, όσους τίτλους και να έχεις, πρέπει να έρθεις και να κάνεις χειραψία».
Μερικοί γονείς παρακολουθούν από τις κερκίδες. Είναι μεγάλες οι χρόνιες θυσίες που κάνουν, και από καθαρή τρέλα, προκειμένου τα παιδιά τους να συνεχίσουν να παλεύουν. Στο βάθος κρέμεται το πορτρέτο του Μπάμπη Χολίδη, του ποντιακής καταγωγής Ολυμπιονίκη της δεκαετίας του ’80, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Καλλιθέα ως παιδί. Πρόκειται άλλωστε για γειτονιά με προσφυγικό χρώμα. Οι παλιννοστούντες που ήρθαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση κουβαλούν μαζί τους την παλαιστική κουλτούρα. «Είναι οι παππούδες, οι μνήμες, η ψυχοσύνθεσή τους», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ομοσπονδιακός προπονητής Μπάμπης Καλτσίδης, παγκόσμιος πρωταθλητής στα νιάτα του, ο οποίος από παιδί γυμνάζεται στον σύλλογο «Άτλας».
Μετάλλια σχεδόν εκατό
Όλο και περισσότεροι αθλητές εμφανίζονται στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες των βαλκανικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων διοργανώσεων – μέσα στο 2023 οι αθλητές μας έφεραν συνολικά 97 μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις (σε όλα τα είδη της πάλης). Είναι παιδιά που προπονούνται στην Καλλιθέα και στον Ασπρόπυργο, στους Αμπελοκήπους και στα Λιόσια, αλλά και στον βορρά, σε πόλεις όπως η Κοζάνη αλλά και η Θεσσαλονίκη, όπου μια μακρά παλαιστική κουλτούρα συνεχίζεται. Την ίδια στιγμή όμως, μερικές δεκαετίες μετά τη χρυσή εποχή του αθλήματος που έβαλε την Ελλάδα στον χάρτη των Ολυμπιακών μεταλλίων, και παρά τις πρόσφατες επιτυχίες, η κατάσταση που συναντήσαμε στο ρεπορτάζ μας δεν φαίνεται ιδιαίτερα ευοίωνη. Για πολλούς παλαιστές η ενηλικίωση, που φτάνει μαζί με τη βιοποριστική ανάγκη, σημαίνει το τέλος για το άθλημα που έμαθαν να αγαπούν. Προπονούνται σιωπηλοί, προσηλωμένοι, με όσα μέσα διαθέτουν. Δουλεύουν με κόπο και ιδρώτα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σε σκιερά γυμναστήρια, υπηρετώντας πιστά ένα άθλημα που στα μάτια του περισσότερου κόσμου είτε παραμένει στερεοτυπικά «βάναυσο» είτε είναι απλώς βυθισμένο στην αφάνεια.
«Η πάλη ανθίζει εκεί όπου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες: σε εργατικές, φτωχές γειτονιές, όπου τα παιδιά διψάνε να δείξουν κάτι για να μπορέσουν να ανέβουν πιο ψηλά», λέει ο κ. Καλτσίδης. «Το μόνο που χρειάζεσαι για να παλέψεις είναι ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα παντελονάκι και πολλή αγάπη από τους προπονητές». Κατά τη διάρκεια της προπόνησης, οι μικροί παρακολουθούν τους μεγαλύτερους. Ο Νταουρέν Κουρουγκλίεφ, που πριν από δύο χρόνια κατέκτησε το χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο ανδρών, προπονείται δίπλα στον Σιζώ Έκτορα, στον Φίλιππο Ψωμά, στη Δήμητρα Σκουβάκη, στη Μαρία-Λουίζα Γκίκα και σε άλλα νέα παιδιά με διεθνείς διακρίσεις, σε κατηγορίες κάτω των δεκαεπτά ετών.
Διαβάστε την συνέχεια κάνοντας κλικ εδώ ...
Διαβάστε ακόμα :